بیشتر مطالب این بلاگ درباره تاریخ، میراث فرهنگی، زبان، هنر و فرهنگ ایران است. توجه کنید که تا قبل از سال ۱۳۱۳ نام بینالمللی کشور ایران Persia بود و کلمه ایران در زبانهای دیگر بکار نمیرفت. با ذکر این نکته مشخص میشود که کلمه Persian نشاندهنده ملیت ایرانی است و نه قومیت پارس (فارس). معادل انگلیسی قومیت پارس، Pars یا Fars است. در ترجمه پارسی به انگلیسی، ایران Persia، ایرانی Persian، و زبان پارسی Persian language ترجمه میشود. برای اطلاعات بیشتر مطالب این بلاگ به هر دو زبان را بخوانید.
عکسالعملها بر علیه فیلم ۳۰۰
* همین مطلب به زبان انگلیسی
امروز در
سایت پارسی بیبیسی خواندم که بسیاری از ایرانیان معتقدند که فیلم «۳۰۰» توهین به تاریخ ایران و هویت ایرانی است،و علیه آن دست به تهیه طومار اینترنتی و ساختن بمب گوگلی زدهاند. به جای بحث و جدل راجع به فیلم من پیشنهاد دیگری دارم: لطفا این فیلمهای کوتاه درباره «
مهندسی یک امپراطوری - ایرانیان» در سایت یوتیوب (YouTube) را ببینید. این فیلمها تصویر بسیار زیبائی از عظمت امپراطوری ایران به دست میدهند.
اما به هر حال من فکر میکنم که عکسالعمل ایرانیان بجای فیلم «۳۰۰» باید به مسائل مهمتری معطوف شود. متأسفانه در حال حاظر امپراطوری ایران در جهان یک «امپراطوری فراموششده» است، از این نظر که مردم دنیا هیج رابطهای بین آن امپراطوری و کشور ایران فعلی نمیبینند. (دلیل آن این است که امپراطوری ایران به زبان انگلیسی Persian Empire و کشور فعلی ایران Iran شناخته میشود.) تنها تعداد بسیار کمی هستند که بدانند Persia در واقع همان ایران است. هنوز ما از تصمیم غلطی که
رضا شاه درباره
عوض کردن نام بینالمللی کشور گرفت رنج میبریم. با گذشت بیش از ۷۰ سال، آن تصمیم عواقب بسیار شومتری در مقایسه با فیلمی مثل «۳۰۰» در بر داشتهاست؛ برای نمونه اثر آن را بر نام زبان پارسی در مراودات بینالمللی در نظر بگیرید. بیشتر مردم دنیا رابطهای بین زبان پارسی (Persian language) و کشور ایران (با نام Iran) نمیبینند، در صورتی که اگر نام بینالمللی کشور از Persia به Iran تغییر نیافتهبود رابطه Persian language و کشور ایران (با نام Persia) کاملا مشخص بود. این مسئله باعث شده است که بسیاری از مردم در غرب، ایران را یک کشور عربی بشناسند و تصور کنند که زبان عربی هم زبان رسمی کشور است. به همین دلیل است که
ماجرای تغییر نام خیلج فارس مسئله مهمی برای غربیها نیست، و حتی وقتی دانشمندان یا فرهنگ ایرانی به عنوان میراث فرهنگی عرب معرفی میشوند کسی تعجب نمیکند. به تدریج کشوری با نام بینالمللی Persia از خاطرهها رنگ میبازد و تنها به عنوان یک کشور افسانهای در سالهای دور شناخته میشود. این مشکلات بسیار شدیدتر از پیغام فیلمی مثل «۳۰۰» است. چند سال که بگذرد کسی چیز خاصی از فیلم به یاد نخواهد آورد، ولی در عوض اثرات مشکلاتی که ذکر شد روز به روز افزایش مییابند.
پیشنهاد من این است که تلاشهایمان را به سمت دیگری معطوف کنیم. بیایید همصدا با هم درخواست کنیم که «
کشور ایران باید دوباره با نام بینالمللی Persia (و نه Iran) در مناسبات بینالمللی معرفی شود» و اینکه «
زبان رسمی ایران باید در محافل بینالمللی با نام Persian language (و نه Farsi) شناخته شود». لطفا توجه کنید که در زبان انگلیسی Persian یک نژاد نیست بلکه یک ملیت است، به معنای کسی که ملیت Persia (ایران) را دارد. اگر بخواهیم چهره بینالمللی کشورمان را بهبود ببخشیم، باید اول خود ما ایرانیها دست از بحث و جدل در بین خودمان برداریم. ترک، کرد، لر، فارس (در زبان انگلیسی Pars یا Fars، و نه Persian)، عرب، بلوچ و دیگر نژادها همه ایرانی (Persian) هستند. همانطور که ما کرد عراقی (Iraqi Kurd) یا کرد ترکیه (Turkish Kurd) داریم، کرد ایرانی (Persian Kurd) هم داریم. همانطور که عرب کویتی (Kuwaiti Arab) و عرب سعودی (Saudi Arab) داریم، عرب ایرانی (Persian Arab) هم داریم.
برگردیم به بحث راجع به فیلم «۳۰۰». به نظر من برای واکنش بر علیه چهره وحشی که از ایرانیها در فیلم نشان دادهشدهاست، بهتر است عکسالعمل مستقیم نشان ندهیم. امضای طومار یا ساختن بمب گوگلی تنها باعث معروف شدن بیشتر فیلم میشود، و باعث خواهد شد که بینندگان آنرا نه به عنوان یک داستان بلکه به عنوان چهرهای از ایرانیان ببینند. در عوض بهترین راه برای دفاع این است که ما چهره واقعی امپراطوری ایران را به مخاطبین نشان دهیم. مدت زیادی است که قرار است
فیلمی راجع به کوروش کبیر ساخته شود. چه اتفاقی افتاد؟ چه چیزی باعث
تأخیر در ساخت فیلم «کوروش» شده است؟ اینها مسائلی هستند که بهتر است به جای امضای طومار علیه فیلم «۳۰۰» به آنها بپردازیم.
بار دیگر پیشنهاد من این است که جهت واکنش خودمان را عوض کنیم. بیایید طوماری امضا کنیم و خواستار ساخته شدن سریعتر فیلم «کوروش» بشویم. اگر ساختن فیلم بخاطر مسائل مالی کند شده است، بیایید یک تلاش جهانی انجام داده و پشتوانه مالی برای فیلم جمعآوری کنیم. بیایید نمایشگاه، سمینار یا دیگر انواع گردهمایی در رابطه با زیبائیهای ایران برگزار کرده و زیبائیهای آنرا به جهانیان نشان دهیم. برای مثال، به جای اینکه ناراحت شویم که چرا چهره
خشایارشا به صورت وحشی در فیلم نشان داده شده است، یا اینکه چرا
ابن سینا را در بعضی از گردهماییها به عنوان یک دانشمند عرب معرفی میکنند، و یا اینکه چرا از
مولانا بعضی وقتها به عنوان یک شاعر ترک اسم میبرند، ما ایرانیها باید شروع کنیم و خودمان چهره واقعی تاریخ، هنر و میراثمان را به جهانیان نشان دهیم. از اینکه دیگران به جای ما حرف بزنند، و هر وقت آنها اشتباه کردند صدای ما در بیاید، هیچ پیشرفتی حاصل نخواهد شد.
آخرین چیزی که میخواهم راجع به فیلم «۳۰۰» بگویم این است که بینندگان به دیدن این فیلم نمیروند به خاطر اینکه از ایران بدشان میآید. بیشتر مردم فقط به دیدن این فیلم میروند به خاطر اینکه یک فیلم هیجان انگیز است و جلوههای ویژه (Special effects) جالبی دارد. البته من انکار نمیکنم که فیلم تصویر منفی از ایرانیها را به بیننده القا میکند. من فقط میگویم که بینندگان به خاطر دیدن آن تصویر منفی به سینما نمیروند. به همین دلیل، اگر قرار است فیلم «کوروش» ساخته شود بهتر است با بهترین بازیگران و بهترین گروه فیلمسازی ساخته شود. بیشتر مردم به سینما نخواهند رفت تنها به خاطر اینکه از کوروش کبیر خوششان میآید. آنها فقط میخواهند یک فیلم قشنگ ببینند، و در کنار آن، فیلم تصویر مثبتی از ایرانیها را به آنها القا خواهد کرد.
برچسبها: تاریخ, زبان پارسی, میراث فرهنگی, هنر