بیشتر مطالب این بلاگ درباره تاریخ، میراث فرهنگی، زبان، هنر و فرهنگ ایران است. توجه کنید که تا قبل از سال ۱۳۱۳ نام بینالمللی کشور ایران Persia بود و کلمه ایران در زبانهای دیگر بکار نمیرفت. با ذکر این نکته مشخص میشود که کلمه Persian نشاندهنده ملیت ایرانی است و نه قومیت پارس (فارس). معادل انگلیسی قومیت پارس، Pars یا Fars است. در ترجمه پارسی به انگلیسی، ایران Persia، ایرانی Persian، و زبان پارسی Persian language ترجمه میشود. برای اطلاعات بیشتر مطالب این بلاگ به هر دو زبان را بخوانید.
حسن گلنراقی
دو روز پشت سر هم (دیروز و امروز) به مناسبت سالگرد درگذشت حسن گلنراقی (۲۴ آبان ۱۳۰۰ - ۱۹ مهر ۱۳۷۲) مطالب قشنگی روی اینترنت خوندم درباره ترانه «مرا ببوس» که حیفم اومد شما نخونید. حسن گلنراقی هنرمندی بود که تنها با خوندن یک تصنیف برای همیشه در تاریخ هنر ایران ماندگار شد. یاد استاد حیدر رقابی (۱۹ آذر ۱۳۱۰ - ۲۳ آذر ۱۳۶۸) شاعر این ترانه جاودانه هم به خیر.
مطالبی که روی اینترنت خوندم اینها هستند: یک مطلب با عنوان «
مرا ببوس برای آخرین بار، ترانه عاشقانهای که سیاسی شد» در سایت
خبرگزاری میراث فرهنگی و مطلب دیگه با عنوان «
پس از ربع قرن سکوت» از آقای نصرالله حدادی در سایت
اخبار روز که ظاهرا منبع اصلی آن روزنامه شرق است.
شاید جالب باشه بدونید که
محسن مخملباف هم در اسفند ماه ۱۳۶۸ یک داستان کوتاه بر اساس این ترانه نوشته که در سال ۱۳۷۳ در جلد اول کتاب «
گنگ خوابدیده» چاپ شد. توی این داستای به شعر «
کوچه» اثر
فریدون مشیری (۳۰ شهریور ۱۳۰۵ - ۳ آبان ۱۳۷۹) هم اشاره شده.
راستی، یه خبر دیگه! خانم گیتی آجودانی، پیانیست ایرانی مقیم واشینگتن، یه آلبوم جدید به اسم «خاطرات ایران» در آمریكا منتشر کرده که اتفاقا آهنگ ترانه «مرا ببوس» رو هم اجرا کرده. به همین مناسبت آقای
پژمان اکبرزاده مصاحبهای با گیتی آجودانی و سیاوش بیضائی انجام داده که
متن فارسی و
ترجمه انگلیسی قسمتی از مصاحبه رو میتونید بخونید.
دارم با خودم فکر میکنم ای کاش بیشتر به هنرمندان کشورمون اهمیت و احترام میگذاشتیم. کاشکی حداقل میشناختیمشون قبل از اینکه خیلی دیر شده باشه..........
برچسبها: هنر