بیشتر مطالب این بلاگ درباره تاریخ، میراث فرهنگی، زبان، هنر و فرهنگ ایران است. توجه کنید که تا قبل از سال ۱۳۱۳ نام بینالمللی کشور ایران Persia بود و کلمه ایران در زبانهای دیگر بکار نمیرفت. با ذکر این نکته مشخص میشود که کلمه Persian نشاندهنده ملیت ایرانی است و نه قومیت پارس (فارس). معادل انگلیسی قومیت پارس، Pars یا Fars است. در ترجمه پارسی به انگلیسی، ایران Persia، ایرانی Persian، و زبان پارسی Persian language ترجمه میشود. برای اطلاعات بیشتر مطالب این بلاگ به هر دو زبان را بخوانید.
مطالعه: راه پیشرفت
این مسئلهای که توی پست قبلی بهش اشاره کردم (منظورم آگاهی نداشتن به اطلاعات مربوط به کشورمون ایران) فقط محدود به بناهای تاریخی یا جغرافی نمیشه. برای مثال خیلیها (که خود من هم جزوشون هستم!) راجع به اشخاص معروف ایرانی نقطه نظراتی داریم. خوب یا بد، درست یا غلط مهم نیست. مهم اینه که آیا تا چه حد این برداشت های ما بر اساس مطالعه بنا شده و تا چه حد فقط بر اساس حرفهائیه که از اینطرف و اونطرف شنیدیم و اصلاً معلوم نیست پایه و اساسی داشته باشن. برای نمونه تا چه حد نقطه نظرات ما درباره دکتر محمد مصدق، دکتر علی شریعتی، محمد رضا شاه پهلوی، امام خمینی، مهندس مهدی بازرگان، آیتالله سید محمود طالقانی، آیتالله مرتضی مطهری، دکتر ابوالحسن بنیصدر، آیتالله دکتر محمد حسین بهشتی، دکتر مصطفی چمران و خیلی های دیگه بر اساس مطالعه بنا شده؟
ممکنه بعضیها فکر کنند که بعضی از این مسائل سیاسیه و بهتره که در موردش حرف نزنیم. به نظر من بهتره اسمش رو بگذاریم «تاریخ معاصر». همونطور که میشه در مورد نادر شاه افشار حرف زد و در موردش بررسی کرد، میشه که تاریخ معاصر رو هم بررسی کرد.
اجازه بدین یه جور دیگه مسئله رو مطرح کنم. اگر هر کدوم از ما از خودمون شروع کنیم و یاد بگیریم که اطلاعاتمون بر اساس مطالعه باشه نه بر اساس «باد هوا!»، اگر یاد بگیریم که به جای فحش دادن به کسانی که در تاریخ ایران (چه قدیم و چه معاصر) نقش بازی کردن، ازشون درس بگیریم و اشتباهاتشون رو تکرار نکنیم، اونوقت بهتر میتونیم به ایرانی بودن خودمون افتخار کنیم.
البته این نکته را هم اضافه کنم که موقع مطالعه لازمه مطالبی رو که میخونیم، به خوبی تحلیل کنیم. برای مثال این مقاله به نام «
تاریخ ایران یا تاریخ طبری» رو بخونید. تحلیل به هیچ وجه معنای بی احترامی به نظر دیگران، سانسور و یا تلاش برای ثابت کردن اینکه «من درست میگم و تو غلط میگی» نیست. هر کس حق داره از اطلاعاتی که داره تحلیل خودش رو داشته باشه. اگر در مورد یک موضوع دید مثبت یا منفی داریم، هر دو مورد احترام هست. به نظر من مهم اینه که تحلیل و برداشت ما بر اساس مطالعه باشه. اگر یاد بگیریم که این کار رو بکنیم، به خودمون اجازه نخواهیم داد که در مورد یک موضوع همیشه و تا ابد برداشت یکسانی داشته باشیم. برداشت و نظر ما بر اساس دانش ما خواهد بود و صد البته وقتی دانش ما هر روز نسبت به روز پیش افزایش داشته باشه، طرز فکر ما هم میتونه هر روز نسبت به روز پیش متحوّل (و حتی گاهی متغیّر) باشه.
برچسبها: اجتماعی, تاریخ